10 Nisan 2011 Pazar

kaybedenler kulübü

kaybedenler kulübü, yalnızlığın sonucu olan davranışları anlatmadı bana. davranışlarımızın sonunda kendimiz olmaya çalıştıkça yalnızlaştığımızı farkettiğimiz andaki umursamazlık evresiydi aslında. yeni bir hayat kurmak, kendini garantiye almak ve hep bir parçandan ödün vererek devam etmek yola. zincirlerinden kaybedeceğin başka bir şeyin kalmayacağa kadar sıkışmak bu duyguya ve gittikçe artan haneli sayılara. bir zaman sonra onlar olmak, kaybettiğin kimliğinle yüzleşmek ve kaybedecek bir şeyin kalmayınca kaybedenler kulübüne üye olmak. bir siktir yemek sonra kapıda, cesaretini baştan kaybetmeden bu kapıyı tıklatmadığın için...